"Keşke seni geri getirecek bir söz olsa söyleyebileceğim." 

dev bir konser alanı, çok sevdiğim gruplar çalıyor. ben düzenledim. herkes orada. konser sırasında gerçekten sevdiğim maksimum 20 kişiye bir kartvizit veriyorum. konserler bitmeden önce dışarıdaki odaya gel yazıyor kartta. konserler bitiyor ve alana yerleştirdiğim bombaları patlatıyorum. 20 kişi dışında herkes ölüyor. en büyük hayalim bu. rüyamda gördüm paniğe kapılma.

bir daha asla ama asla bahariye'den boğaya kadar olan yolda kimseyle tartışmayacağım. tüm tartışmalarımı aynı yerde yaşadım inanılmaz.

 bulaşma serdar.

 yarın ölmek yok.

efendim tepki alamadığımız konuşmaları bırakalı çok oldu. delirdiğimiz için anlatmıyoruz, anlatmak için delirdik.

ve asla karşılaşamadılar.

bunu asla öğrenemeyeceğim. kafan sadece tesadüf üzerine çalıştığı sürece diğer seçenekleri aklına bile getirmiyorsun. hayatımdan nefret ediyorum diyip saçma sapan etrafta gez aferin aptal. o merdivenden düştüğümde ölmem lazımdı benim.

portishead - rip

çoğunuzdan önce ölücem. öldüğümü duyduğunuzda bunu dinlemenizi isterim. arkandan en fazla bunu yapabilirler. anlamlandırabilecek bir veriniz olmayacak. hiçlikten kork. ölmekten, gömülmekten, düşmekten, nefessiz kalmaktan değil. hiçlikten kork.

göz altı morlukları

sol bilekte ağrı

endişe

telaş

sağ şakakta ağrı

aşırı sigara

soru işareti

tepki gecikmesi

erken uyku - erken uyanma

endişe

endişe

endişe

 aelyn turly bana ulaş.

 hayalet avlamak zor iş. üşütüyorsun hep.

takıntı

"genel geçer şartlar"la "normal şartlar" arasındaki küçük uçuruma bir delilik sığdırmanın verdiği haz, soğuk havadan eve gelip sıcak duş almaktan daha doyurucu. planını bitirip uygulamaya koymadan önceki 2-3 günde dilini tutmaksa sabah 5'te acıkıp kaşarlı tost yapmamaktan daha zor. insanların kafasına odunla vurabileceğimiz bir dünyayı yeğlesem de normal şartları biraz ittirerek odun etkisi yaratabiliyorsun. sürpriz! kocaman bir odunum var kafana patlatmaya hazır.

 - çok güzel bir bilgiydi. sana vererek ziyan etmek istemedim.

akışına bırakıyormuş gibi yap.

korkak olduğum kadar salağım da. zaman kimseyi değiştirmiyor ne kadar konuşsa da. salak.

10 kişilik liste yap. öldürülecek insanlar listesi. ilk fırsatta.
amaç korkutmaktan çıkıyor. amacı aşıyor.
mesele öldürülmeyecek 10 kişilik insan listesi yapmakta.
daha etkili.
korkutucu.
seni öldürmüyorum.

her zaman daha önemli işlerin olmadı mı zaten?

-beni pek sevmezsin biliyorum ama azz...
-sen de beni sevmezsin.
-evet. ama çok az kişiyiz. herkes gitti.

bir cümle kurdum.
aklıma bir filmi getirdi.
oturdum izledim.
2 şarkı çaldı filmde.
saat gece 5 oldu.
film bitkilerle ilgiliydi.
uyumak ve kahramanlıkla ilgili şarkılar vardı.

çok güzel konserler izliyorum. tanıdığım kişiler de izlesin istiyorum ama çoğunlukla kimsenin pek umurunda olmuyor. elimden gelen bu kadar.

madem manyağım niye manyaklık yapmıyorum? canım da sıkıldı zaten?

okunmayacağını bildiğin mesajlar atmak, uyuduğunu bildiğin kişilerle konuşmak. kusarken seni kimsenin görmediğini bilmek gibi. bazen insan ne dediğini bilmiyor, ne yaptığını algılamak istemiyor. yazıp yazıp silmek istiyorum.

hardrakı...

rakı masasında herkes çok doğru, çok düzgün, çok mantıklı, çok akıllı. bi ben manyağım anasını satayım. hepiniz mi süpersiniz? 1 kişi yok mu lan kendini kötüleyecek? dünyanın bu halde olmasının tek nedeni ben miyim lan gerçekten herkes bu kadar mükemmelse? haksız olduğum halde küfrederim, yine olsa yine ederim, yarın içsek size sıçtığım bir hikaye falan anlatırım. rakı masasının amına koyayım boksunuz diye.

ne komik ya. konuşayım diye deliriyorlar. konuştuğumda seviniyorlar. konuşmaya başladığım için kaçıyorlar. canavar benim. korkunç bişey oldum. en üst noktaya ulaştım. macera benim. başına ne gelebilir ki diye kaşınıp ürperti içinde kaçıyorsun. bu adam yaşlandıkça daha korkunç olmuş. korkunç.

bir nisan

herkes şık şık giyinmiş, süslenmiş, kafalarında parti şapkaları, potrişler, düdükler, yüksek sesli pop müzik. teraslı, oldukça büyük bir ev partisi gibi bişey. üstümde yeşil hastane kıyafeti, kolumda serum dolanıyorum sağa sola. tanıdığım herkes orada. herkes neredeyse sarhoş. saçlarımı kazımışlar. yalpalayarak oda oda geziyorum. gören herkes serdarcım güçlü ol, yanındayız falan diyor ama çığlıklar, danslar pek eğleniyor herkes. annem haber yolluyor birisiyle, serdar iyi değilse gidelim, çok kaldık demiş. bütün sülale de orada. inatla dolanıyorum oda oda ben. amacım ne bilmiyorum. sonra birden 3 dişim kırılıyor. ağzım kanlar içinde. tutup çekiyorum bir tanesini. kocaman yeşil-turuncu bir diş kökü geliyor elime. tutamıyorum, masanın altına düşüyor. birileri etrafımda kahkahalar atarak izliyor bunu. ama çok da dostaneler. sanki her gün başıma geliyormuş gibi. masanın altına girip alıp çıkartıyor kocaman bi abi kahkahalarla. eğlence durmuyor devam ediyor. ayakta duracak halim yok, suratımda en ufak mutluluk yok. kalbimin çok hızlı attığını farkedip yere düşecek gibi olunca uyanıyorum.

muhtemelen charlie brown'un aslında kanser bi çocuk olduğu komplo teorisinden etkilendim. ama nisan başlarında psikolojim bu şekilde oluyor mecburen. eğlenmeye devam.

verdiğim bir kararı neden sorgulamak zorunda hissediyorsun ki? ben deli değil miydim?

şeker gibi çocuk. uyum sağlamaya çalışıyor. eridi. kafalar karışmasın. evine dön. canınızı sıkmak istemem.

kim bilir kaç yerde karşılaşıp birbirimizi tanımadık.

DAHA NE İSTİYORSUN?

gün sonunda güzel gün geçirdik dedim iş arkadaşlarıma. güzel günüm buysa ben artık ölmek istiyorum. yalan yalan gülmekten bıktım. benden daha mutlu insanların depresiflik numaralarından bıktım. almak istedikleri arabalardan, yatırımını neye yapması gerektiğini anlatan, tartışan, aynı anılarını 5.defa anlatan insanları dinlemekten bıktım. aylardır kendi yatağımda yatamıyor olmaktan bıktım. işten bıktım. insanlardan bıktım. yemeklerden bıktım. sigaradan bıktım. içkiden bıktım. nefes almaktan, uyuyakalmaktan, uyuyamamaktan, uyumamaktan, müzik dinlemekten bıktım. yapmak istediğim hiç bir şey yok. hiç bir hedefim yok. anlatacak bir şeyim yok. dinlemek istediğim muhabbet yok. görmek istediğim kimse yok. kurtuluş yolu bulamıyorum bu durumdan. ev alayım, araba alayım, film yapayım, kuş vurayım gibi isteklerim yok. hayata dair bir kaygım yok. gelecek planım, kariyer hedefim yok. canımın istediği gibi yaşayamıyorum, çünkü böyle birşeyim de yok. hasta olup kurtarılamamayı bekliyorum. sağlıkla ilgili herhangi bir şeye dikkat etmiyorum. sürekli yorgunum, hep bitkinim. can sıkıntısından ölünmüyor. olmuyor. çaresizlikten ne yapacağımı bilemiyor haldeyim. birgün bilsem bile yapmayacağım. bu lanet başıma neden sarıldı bilmiyorum. yaşıtlarım 2. çocuklarına bakıyor. ben saçımı bile taramadım 15 yıldır. yanlarında 5-6 yaş küçük duruyorum benden 5-6 yaş küçük insanların. siyasetten bahsediyorlar. ben de spongebob'dan. sonra her sorunlarına çözüm söylüyorum. haklı buluyorlar. iyi akşamlar abi diyorlar. gitmesini hiç istemeyeceğim kişi sendin diyorlar. ben de tabanca çok canımı yakar diye düşünüyor oluyorum bu sırada. kusmak istiyorum. ölmeyi beklemek 70 yaşından sonra akla gelmeli. yarı yaşına bile gelmeden noluyor bana böyle? zevk alabileceğim tek şey yok dünyada. her şey biter.

sen hiç amacını kaybettin mi? hangi şarkıyı dinlersen dinle işe yaramıyor.

buldum. 2

olanlara inanamıyorum. bir kahve benim aklımı nasıl bu kadar karman çorman etti? 15 yıllık acı kahve. hayat boyu anlattığın en iyi hikayenin final bölümüne yakışır şok. bir çocuk doğar ve adı koyulur. şizofren miyim? hiçbiri yok mu? delirdim mi ya da? buldum. 2

korktuğum ne varsa beni öldürmeyi beceremiyor. umut da beceremedi.

ratcatcher

gizli gizli dolaşıyor. göremezsin. oralarda bir yerlerde. varlığından haberin var ama görünmüyor. yakalayamazsın çünkü seni takip ediyor. gideceğin yere senden önce varıyor. aklından çıkaramıyorsun, aklından çıkmıyorsun. pis, viran. kalabalıkta kayboluyor, boşlukta görünmüyor. hemen arkanda. sana küfürler ediyor, umudunu tüketiyorsun. sığındığı tek şeyi. o yüzden yok ortada. olsaydı yok olurdu. kamufle. pislik içindeki pislik o     "-ki bakmazsın", aydınlıkta zaten yoktur. ümidi yok olurdu, tamamen yok olurdu. tek atış, son şans. kaçmaya yer arıyor. kaçır onu kurtul ondan. başkaları zarar görmesin. ne de masumlar! gözleri parlıyor, ağızları sulanıyor, salyaları akıyor. silahı yok. tam arkanda. hiç değiştirmedi zaten.


ah.gg

ty willard

beni arayan soran yok ama herkes geçenlerde seni konuştuk, seni andık falan diyor. öldüm mü ulan ben? öldüysem neden bu kadar ölememiş hissediyorum?

hayat, beni öldürüyorsun

gerçekten konuşmaya başladığmda dayanabilen kimse olmadı.

insanlıktan çıkmanın son sınırının burası olduğuna inanıyorum. sanırım dini inancım bu.

uykusuzluktan mı ölürüm yoksa can sıkıntısından mı diye düşünürken tek başıma kaldığım evde yatarken odamın kapısını bile kilitliyorum. beni kimsenin öldürmesine ihtiyacım yok. ben kendim de halledebilirim o işi.

sorun varsa o anda daha büyüğünü oluştur. küçüğünü kimse hatırlamaz. zaten büyüğünün de çözümünü biliyorsun. canınızı sıkmak istemem.

uyuyamıyorum

memnun olmadığım şeyin ne olduğunu anlayamıyorum bir türlü. son zamanlarda etrafımda eğlenmenin, mutlu olmanın peşine düşmüş insanlar topluluğu var. her kelimesini özenle seçtim şu son cümlenin. ben blog yazmaya döndüm ama. beni bilirsin (yalana bak, bilmekmiş pehh), işler kötü gidiyorsa en iyi bildiğim yöntemlere sığınırım. geçen gece 4 saat sokaklarda dolaştım iş yorgunluğunun üstüne. nefret ettiğim aklımı geri kazanmaya mı çalışıyorum bilmiyorum. etkili bir perişan olma yöntemi. kimselerle görüşemiyorum, görüşünce mutsuz oluyorum, geç kalıyorlar, gelmiyorlar, ben gitmiyorum. çabuk sarhoş olmaya başladım, aklımdan iyi düşünceleri çıkarmaya çalışmakla uğraşıyorum. göz altı torbalarım erişkin düzeye ulaştı. eskisinden daha kambur duruyorum. iyi giden şeyin sadece çalıştığın işin olması çoğu kişi için yeterli bir durumken, bunun aslında ne kadar hastalıklı bir durum olduğunu görmezden mi geliyorlar yoksa gerçekten haklılar mı? mutlu olmam gerekiyorsa neden değilim? mutlu olmak diye bir şeyin imkansızlığını kanıtlamak için ikna kabiliyetinden daha fazla bir şey bulmam lazım. ölümden bahsedip durma serdar diyorlar. etrafta hiçbir şey hakkında bile herşeyden bahseden birileri varken herşeyin baş nedeninden bahsetmekten neden çekinmeliyim bilmiyorum. anlamıyorum. tanrıdan falan bahsedenler var. büyük büyük adamlar. düşünsene yine karanlıktayken aydınlık bilgisayar ekranına bakıp düşünmeye başladım. bu sağlıklı bir şey mi? dün 3 paket sigara içtim, sağlıktan bahsetme bana. etrafta fotoğraf çektirmek için platese giden salaklar var bilmiyor musun? kim daha sağlıklı acaba? geçen gün doğum günümdü ya hani, herkes iyi ki doğdun dedi bana. tabii ki öyle diyecekler, -bunu sürekli tekrar edicem ama, sadece kendi işine yaramıyor olmanın nasıl bir duygu olduğunu bilmiyorlar ki. beni sadece doğum günümde hatırlıyorlar zaten. yine bir nisan acısı. buna bunalım diyemem ama standart genel geçer kurallar bunalım diyor. havalar güzelleşti, herkesi bir enerji kapladı, cıvıl cıvıllar falan ve benim enerjimi emiyorlar. bunalımsa da buraya giriş yolunu bilmiyorum. çıkıştan bahsedince ise kabul görmüyor. gözüme güneş girerken nasıl mutlu olayım? soğukta üşürken nasıl mutlu olsaydım? bak bu kadar basit aslında kanıtı. ben yokken herşey çok değişti.

- geçen gün seni gördüm.
- üstüme atlamazmışsın demek ki.

Yine uyku yok. kaçıyor. 3 ay bekle. ama boşuna. insanların bir şeyi anlamaları için kafalarına odunla vurmak lazım. ima ederek anlatmak da neymiş. uykusuluk bir zor durumda olma hali vücut için. zor durumda beyin her zamankinden daha üretici. çünkü canı yanmakta. düşünme eyleminin bir an önce bitmesini ister. bu yüzden fikir üretmekte başarılıdır. hızlıdır. ürettikçe devamı gelir. kafama odunla vurun. anlatıyorum anlatıyorum anlatamıyorum.

96 yılı falandı zannediyorum. balıkesir'deyiz biz daha. radiohead dinlemeye başlamışız yeni yeni. 2 tane çocuk intihar etmiş camdan atlayıp. odalarının duvarına da creep'in sözlerini yazmışlar öyle atlamışlar. yazık. annem ve babam odadan çağırdı beni salona. bak bu çocuk sana benziyor dediler. siyaset meydanı izliyorlarmış. harun tekin çıkmış televizyona. onu gösterdiler. satanistliği tartışıyorlarmış siyaset meydanında. annem ve babam da izliyormuş korkarak. korkmuyorlardır ya neyse. harun'dan korusun herkesi birileri. adam suede'i kötüledi geçenlerde ekipmanları iyiydi diye. tüü.

dayı

acaip. çok acaip. dayı oldum. ufacık bir şey geldi yanımıza. daha ellerini bile bilmiyor, parmaklar karman çorman. hiçbir şey bilmiyor. yemek veriyorlar ağzına, hoşuna gitti yutuyor. hiç, hiçbir şey bilmediğin oldu mu? olmuş, farkında değilmişsin. çocuk sadece ağlıyor her fırsatta. ne oluyor ulan der gibi. ağlıyor, nefes aldığını biliyor ve ciğeri acıyor belki. herşey berbat, alışmadığı gibi. etrafında insanlar var, annesi, babası, anneannesi, babaannesi, dedesi, halası, amcası, teyzesi, dayısı, en yakınları. ama o ağlıyor çünkü bisürü insan var ona bakan. belki daha görmüyor bile gölgeleri dışında. nereye geldim ben böyle! ben de olsam ağlarım. kim bunlar farkında değilim ki, insan var bir sürü. dehşete kapıldım. benim yaşadığım herşeyi yaşayacak. hatırladığım herşeyi o da geçirecek. hayatımda hatırladığım her şeyi. çoğu zaman neden geldim diyecek. kafasına sıkmak isteyecek ama yapamayacak korktuğu için. korkuyor herşeyden. korkacak da. insanlardan korkacak. nerede olduğunu hiç bilmeyecek. geçiştirecek, boşverecek, kendi kafasını yiyip bitirecek. delinin teki olmazsa ne olayım. bir insanın delinin teki olmamasını anlayamıyorum. yalan arkadaşlıklar, gerçek ölümler, uzak kalmalar, yıpranma, uykusuzluk, hepsini yaşayacak. dehşete kapılıyorum. çok küçük. ölüğümde arkamdan en çok ağlayacak kişiyle tanıştım. ben öyle yapmıştım. bunu biliyorum işte.

bana neden artık blog yazmıyorsun diyorlar. 2 sene öncesine göre çok daha şımarık, kendini beğenmiş, çok şeyi boşvermiş, küfürbaz, rahat, umursamaz, götü kalkık biri oldum da ondan. zaten az kişiyle görüşüyorum. onları da kaybederim muhtemelen. hmmm aslında kulağıma hoş geldi. kaybedecek bişeyim yok. zamanım dışında. hmmm kulağıma bu da hoş geldi. insan neyi kaybeder? cüzdanını falan. kendimi tekrar ederim yine yazarsam. müzik tekrarlardan oluşur. hmmm hoşuma gitti. uzun uzun yerin dibine sokacağım ne çok şey var. birikmiş. dur.

herkes gitti mi?
tamam.

ULAN! oh be tamam.

bak şimdi çok güzel bişeyden bahsedicem. ısrar.

bişey için 1 dememiş 2 dememiş 3 dememiş ısrar etmişsin. ISRAR.

1. istek sonunda ısrar eden kişi bi tepki almış. OLUMSUZ. geçtik.

2. sonunda da tepki OLUMSUZ. geçtik.

şimdi biraz mantıklı düşün arkadaşım. ısrar eden kişi ilk ikisi sonunda zaten 3. seferde de olumsuz tepki alacak. bunu gördü birader ilk 2 seferinde. 3. ısrarında gelecek olan olumsuz tepkiye karşı bir antitez üretmiştir sonunda. planı hazır. bu seferki olumsuz tepki üstüne taş gibi bir hamle yapacak. armut gibi kalacaksın sonrasında.

bokstan düşünelim. kübalı boksör sürekli sol direktlerle çalışıyor. karşısındaki amerikalı boksör 4.direktten sonra uyanıyor ve aldığı her 2. direkt yumruktan sonra sol kroşe atmaya başlıyor. kübalı boksör aldığı 2. kroşeden sonra akıllanır ve sol direktlerinin 2.sinden sonra gelecek olan sol kroşeyi bilir. 2 sol direkt sonrası sağ direkti hazır eder ve amerikalıyı yere serer. satranç gibi bişey.

ha nereye gelicem, ısrar varsa sonraki hamleyi de yapmayı akıl eder ısrar eden kişi bir süre sonra. ısrarlara ters cevap rakibi korkutur. amerikalının aldığı 8 direktten sonra sağ direktle cevap vermesi onu dünya şampiyonu yapar.

teşekkür ederim.

bazı yeni tanıştığım insanlar, bazı hiç tanışamadığım insanlar ve bazı küstüğüm insanlar çok fena blog yazma isteği yaratıyor bende.siz benim ne zaman blog yazdığımı çok iyi bilirsiniz. bu hala insanlarla ilişki halindeyim demek malesef. kurtul.

balıklar

bul ve korkut.
ah siz insanlar korkularınız ne kadar da önyargılı!
bildiğin gibi değil.
arkalarından ağlamamak için bütün manyakları bizzat buluyorum.
bul ve korkut. bul ve korkut.

yoktu ki gereği. üsteleme. mottolaştırma. her yer taksim, her yer direniş. en yakınına git, orada ol. DIŞARIDA OL. oradayız, her yerdeyiz. "mesele sadece gezi parkı değil arkadaş, sen hala anlamadın mı? hadi gel."

görgü kuralı: birisi seni bir yere çağırıyor, görüşelim falan diyorsa ve meşguliyet belirtip gidemiyorsan yakın zamanda onu bir yere davet etmelisin. aksi hali terbiyesizlik, düşüncesizlik falandır. şahsi kanaatimse "bi siktir git" demektir, ağır hakarettir. cezalandırılmalıdır.

i.c.

- yalnız kalmaktan sıkıldığın olmuyor mu? - onlarla beraberken sıkıldığım kadar.

yukarı çıkar seyrederim alemi. çok konuşmam küçük cümleler kurarım. yanıma gelirsin ve kaçarsın. sonra ben aşağı inerim ve oradan izlerim alemi. orada olduğum farkına varılmaz ve yukarı kaçarım. başa döneriz.

kayıt!

xxxxx

- gitmek için erken değil miydi? - yanlarında fazla durma.

zamanı geldi yazmanın. çok sıkılıyorum.

... sonra birşey oldu. bunun hiç önemi yoktu.

zor zamanında kendisine uzatılan eli unutanlar... siktirip gitsinler.

hah hadi ordan.

onarılmış kalp tüm eşeklikleri unutabilir. eşek de ne?

13. Cuma

Sıcaklığı bilmiyorum ama 24 yine oradaydı (ters 42). Omzumdaki melek gözümün içine bakıyordu. Hiçbir yerde dur işareti görmedim. En az 4 sene oldu ve en fazla 5 metre yukarıdayım. Günlerden 13 ve cuma.  İtiraf edin yarın beni kimin öldürmesine karar verdiniz?

kötü birşey olmasını istemiyorsan suç işleme potansiyeli olan adamı ıslah etmeye çalışmak gerek. ona caphe almak değil.

pazar günü sigarayı bırakıyorum. yazdım da hadi bakalım.

insanlara bişeyleri yazarak daha iyi anlattığımı düşünüyorum. ama nasıl bir laubalilikle okuduklarını asla bilemediğim için hiç bir zaman istediğim sonuca varamıyorum.

bileğimde bir koku. hayatımın anlamı bu. koklayınca anlıyorum 2 sene sonrasında. cinayet bile işlerim bunun yüzünden. hayat çok acımasızsın. ne dediğimi anında anlayan birisi var. bu en önemli şey. 2 senenin en güzel uykusu geliyor az sonra. tamamen bileğimle. ağlamamak için zor duruyorum. hatta damlıyor bile.

çok iyi buluyorum böyle nokta atışı vuhuuu. insanlardan nefret etmekte o kadar haklıyım ki. varsın benden nefret etsinler onlar da. hiç umurumda değil.

özür dilemek

suratıma yumruğu attıktan sonra oradan kan akarken özür dilemek boş laftan başka bir şey değil. özür dilerken o kanı kendi eliyle siliyor olması önemli. insanların telafi etmeyecekleri şeyler için özür dilemeleri saçmalık.

sivri bir zımbırtıyla kafama vursalar, kanlar fışkırsa, kaybetsem kendimi, ne olup bittiğini görmesem duymasam. bilmekten nefret ediyorum.

aaa evet şımarıklık bu tamam anladım. dur sen.

bişey söylemek istiyorum. nasıl söylerim bilmiyorum.

ben bisürü şeyi hiç anlamıyorum ve bu benim canımı çok sıkıyor. çok da insani şeyler bunlar halbuki.

bütün hevesim isteğim yok oldu gitti. soğutuyorsunuz beni insanlar.

sonra bir bakmışsın ki kafanı başka bir şey meşgul etmeye başlamış. google'da bile görmeye başlayıvermişsindir bir de bakmışsındır ki. takılıp kalırsın.

the day is not today

yıldızları özlemişim şimdi sigara içerken farkettim. geçen sene bu günlerde kıbrıs'ta ne çok izlemiştim tüfeğe sarılıp. ara sıra çok fena oluyor böyle yıldızlarımı hatırlamak o karanlığın içinde. ağır geliyor. yıldızlar, imgedir ve uzaktır.

6 gecedir hatırı sayılır derecede içmeme rağmen hala hatasız bir iş daha organize edebildiğimi görmeye bayılıyorum. buna rağmen hala sadece kendimi ilgilendiren konularda nasıl oluyor da %100 başarısızlık sağlıyorum ben bundan hiçbir şey anlayabilmiş değilim. sadece kendi işine yaramadığın bir dünya çok lanet bişey. bence sırf bu yüzden bile benden çok süper bişey olur ama bir türlü onun ne olduğunu bulabilmiş değilim.

hala burayı okuduğunuzu biliyorum. en çok da bu koyuyor.

evet eğleniyorum. iğrenç bir çöküş bu. yerin dibine girmiş durumda saldırıyorum. yerin dibindeyim. ama eğleniyorum kimse bunu anlayamaz.

şimdi şöyle oldu, herşeye yeniden başlıyorum. işten de istifa ettim. oh. baktın olmuyor, bırakacaksın. bıraktım hepsini. şimdi baştan başlıyorum. hepsi de böyle 2gün içinde üst üste geldi, herşeyden kurtulmuş oldum. heyecan, macera, aksiyon, aşk, dram, komedi, korku, paranoya, tesadüf, umut huhuuuvv.

herkesin aklı başka yerlerde olduğu için herkes mutsuz.

dosya

Sorun çözmek, sıkıntılı mı? Boşversene hangi sorunu çözebiliyorsun ki? Varacağın sonuç yeni sorunlar yaratacak. Hayatın şartı bu aslında. Boş oturmayı beklemiyorsun herhalde. Düşündüğün sürece sorunlar çıkacak çünkü döngü de hayatın şartı. Bazen hiç beklemediğin şeyler acaip dengeni bozuyor. Sadece orada oturuyor oluyorsun ama. Takıntılı yaratıklarız, bu yüzden özgür kalmamız mümkün değil hiçbir zaman. Sadece dengeni tekrar kurmaya çalışmak bile takıntı. Derler ya "kaybedecek birşeyinin kalmaması özgürlüktür" diye, özgür kalmak için kasıtlı kaybetmek nedir peki? Fight Club'tır tamam. Ama filmde değiliz unutma. Gidip de evini yakamazsın gerçek hayatta. Onun yerine sağlığına dikkat etmezsin kolayca hasta olabilmek için. Sıkıldığın sevgilini çok seviyor gibi yapıp fazla üstüne düşersin, senden onun ayrılmasını sağlayıp başına dert olmaması için. Zayıf kalırsın güç gerektiren işleri yapamamak için. Herkesin konuştuğu yerde suskun kalırsın, nasıl olsa kimse kimseyi dinlemediği için. Sevmediğin oyunu her seferinde kasıtlı kaybedersin, seni illaki yenmek isteyenden kurtulmak için. Buna katılıyorum pasif kalarak özgürlüğe ulaşabilirsin. Ama benim aslen düşüncem kimseye aslında ne istediğini göstermek zorunda olmamak özgürlüktür. Yaşantımızın mühendisliğini yapamıyoruz, çünkü tesadüf denen garip bir yaratık var. Bütün bu sorunların kaynağı. Kafanın tesadüfü yakalamak üzerine çalıştığını anladığın anda herhangi bir harf, yazı, nota, şekil, işaret, taş parçası, su, şu, bu, sorunun merkezi oluveriyor ve onu çözmeye çalışmaktan başka hayatının anlamı kalmıyor. Anlatıyorum falan filan ama nasıl yapıp da beceriyorum ve iyi başladığım herşeyi her seferinde bir anda bok etmeyi becerebiliyorum? En büyük sorunum bu. Özgürlüğün anlamı olarak nitelediğin şeyi yapmaktan vazgeçtiğin anda içinden çıkamayacağın kadar karmaşıklaşıyor çözmeye çalıştığın sorun. Sonunda elinde hiçbir şey kalmıyor uzun uzun cümlelerden başka.

Geçen yıl şu günlerde djlik yapacağım bi gece için şöyle bişeyler yazmışım. Şimdi gördüm çok güldüm.

90'ların brit-pop ve 2000'lerin indie-rock merkezli gruplarının yüzümüzü güldürmekle ağlatmak arasında kararsız kalan şarkılarıyla gece içinde ani ...psikoloji değişimleri sağlayabilmek amaçlanacak.
Bir nevi deney. Biraz ekşi.
----------------------------------------------------------------------

Tabi bu yukarıdaki sadece yazmak gerekli olan tanıtım yazısıydı. Ama işin aslı şu ki büyük bir bunalımın kapısındayım. İçeri girmem için sadece bir iki gün kaldı. 6 Ocak'a kadar girmiş olur muyum bilmiyorum. Önümüzdeki günler gösterecek bunu. Ama düşünüyorum da, güzel bir salı akşamı arkadaşlarıyla birlikte Peyote'ye muhabbet etmeye gelmiş birisi için bu eğlence ortamına uygun şeyler çalmayacağımı biliyorum. Çünkü gerçekten orada oturup bütün gece cd değiştirmek yer yer sıkıcı olan bir durum. Eh o an itibariyle bu ruh haline sahip, üstelik de bunalıma yeni girmiş birinin çalacağı şeyler canınızı sıkacaktır gibi geliyor bana. Gerçekten canınızı sıkmak istemem. Ama öyle oluyor napayım:/
----------------------------------------------------------------------
Aslında paniğe kapılmamak gerekli. Sonuçta daha önce eğlendirebildiğim zamanlar da oldu. Aslında çok basit bir formülü de var. Arka arkaya çalacağım iki Smiths şarkısıyla bile birden insanların yüzü gülmeye başlıyor. Bu durum ne kadar acıklı ama neyse. Kimbilir belki önümüzdeki 2-3 gün içinde durum iyiye gider. Tarih vermem gerekirse 2 Ocak'ta kesin durumum belli olur sanırım. Belki de iyi olurum. Tam buraya Kilink-Çocuk Apart güzel giderdi mesela. "Belki yarın güzel olur...". "Tam buraya" dedim de söylemeden geçmeyeyim. Tamburada-Merdivenler çaldığım her anda oynamaya başlayan insanlar oluyor salonda illaki. Aslında eğlendirmenin formülü de belli. Arkasından hemen Morrissey-I Will See You In Far Off Places çalıp sonrasına da Tim Booth-Monkey God ve Massive Attack-Inertia Creeps çalarsan içeride oynamaya başlamayan kimse kalmaz (ben hariç). Massive Attack demişken yeni albümdeki "Dobro" da bu oynaklar kategorisini zorlayacak şimdiden söyleyeyim. Ama işin eğlenceli yanı ne biliyor musunuz, bütün bu eğlencenin arkasından ayağa kalkmış insanların adrenalinleri henüz ağızlarındayken onu yutmalarını sağlamak. Tüm bu eğlencenin dibine dinamit koyup kendi kendime pis pis sırıtmak gecenin en sevdiğim anı. Düşünsenize ayaktasınız, göbek atmakla meşgulsünüz ama aniden Jeff Buckley'nin sesiyle irkiliyorsunuz... Sanırım demeye çalıştığım ekşilik bu. Ama bol vitaminli endişelenmeyin. Neyse. Nasıl olsa gelmiceksiniz:/
----------------------------------------------------------------------
Ah sanki "sadece göbek atılarak eğlenilebilir" demişim gibi bir anlam bile çıkartılabilirmiş yukarıdaki cümlelerden. Ama orada kilit bir parantez var ki bu düşünceyi boşa çıkartır. Parantezleri seviyorum gerçekten. İçlerini özgürce dolduruyorsun ve cümleye anlam katıyor. Bir parantezin içini istediğin gibi doldurabilirsin, istediğin yere de koyabilirsin ve cümlen kuvvetlenir. Bilmem farkettiniz mi ama parantez şarkılar var bi de. İstediğin an çalabilirsin ve yaratmak istediğin atmosfere her açıdan destek olur. Bu kategoriye Travis, James ve The Verve şarkıları giriyor. Gerçekten ekşi.
----------------------------------------------------------------------
Aslında hepsi boş tabi :/

bir çok kişi benden büyük başarılar bekliyor ama o kadar çoklar ki hangisine yetişeceğimi bilmiyorum ve hiç zamanım yok. iş, müzik, hayat of napıcam ben?

delirdim mi gerçekten? yaptıklarımı öğrenenler ve bilenler deli diyor. bilmiyorum. o kadar da deli değilim bence. hatta mükemmel bir planla başarılı olduğumu bile söyleyebilirim. deli değilim. abartıyor olabilirim. sıkıcı hayatıma macera katıyorum ve gerçekten istediğim bişey için yaptığımı biliyorum. gecenin bir saati bu soğukta 2+2 saat yolu gitmeyi göze almak deli işi. ama insanlar aslında böyle şeyler yapmayacak kadar tembel oldukları için sıkılıyorlar. tabiki onunla tanışmak için olmasa ben de planlamazdım muhtemelen. üzgün ama mutluyum. bu nasıl oluyor, ne demek oluyor ben de bilmiyorum. midemde ağrısı.

salak paranoyağın tekiyim.

-benimle hiç ilgilenmiyor ki.

-seni tanımıyor da ondan salak.

offff napıcam ben:/

tarihler ve tesadüfler. bugün yeniden 22 ocak. 2 haftadır planını yaptığım şey tabiki gidip de 22 ocak'a denk gelecekti. tesadüf bu ya. oluruna bırakıp kafayı çalıştırmalı.

bin takla atmak gerek.

sonra yapacak birşeyin kalmaz. boş gözlerle bakmaya ve beklemeye devam edersin.

evet deli gibi çalışıyorum. çünkü çok güzel. çok çok çok güzel. bu arada ben aşık oldum galiba. oley!

yalnız durum gerçekten fena. bir amaç edindim sonunda:) yine:/

yok ben istanbul'lu olmuşum. birisine mesaj attım, daha cevabını almadan (bu arada gerçekten önemli bir konuydu) 1-2 saat sonra istiklal'de karşılaştım(her zamanki gibi tramvay yolunun üstünde, caddenin tam ortasında). daha sonra taksiyle eve dönerken taksi başka bi taksinin yanında durdu. yanında durduğumuz taksici ali abiydi. ismimle selamladı beni. bu kadar. serdarcığım tesadüf deme artık kafamızı s*ktin.

bir mühendislik firmasının patronu. telefonumla birisiyle konuştu. kapattı. telefonumun ekranında yazan "PANİĞE KAPILMA"yı gördü.
-paniğe kapılma mı? neden?
-(güldüm) bunu size en az 1 saat anlatabilirim ama eminim o kadar zamanınız yoktur. iyi laf diyip geçiştireyim.
-(güldü)

şimdi sıçtık işte. kaç serdar kaç. daha önceden tecrübeliyim neyse ki. ben baya tecrübeli biri oldum yahu. yaşlandım galiba artık iyice.

her gün şurayı açıp bakan ortalama 14-15 kişi var. bu 14-15 kişiden günde 3-4 tanesi burayı açıp bakacağına bana bişeyler anlatsa, sorsa, konuşsa hayatım çok daha güzel olurdu muhtemelen. belki de olmazdı da. bilmiyorum.

bir grup insan var ki uyuz oluyorum. duman'ın şarkısı gibi, bir acaip yarıştasın, hem öndesin hem rahatsın, o zaman ne için ağlarsın. neyin depresyonuna giriyorsun birader?

2 gece üst üste içtikten sonra 3. gün içtiğinde doğrudan baş ağrının geçmesine neden oluyor. 2 gece üst üste olan şeyler 3 günde insana iyi hissettiriyor. 2 gece üst üste uzaktan bakmak bile. bu arada ne zaman hayatın benim için kötü gittiğini düşünmeye başladıysam galatasaray iyi gitmeye başlıyor ve mutluluk veriyor alttan alttan. futbol kitlelerin afyonudur, tek kişilik kitleyim.

uzaktan bakmayı bile özlemişim. lanet olsun.

ben kendimi her yerde fazlalık gibi hissetmeye başladım yine.

ballad

annem bana bu akşam "geberip gideceksin haberin yok" dedi. insan annesine "istediğim de o zaten" yada "seni bekliyorum sadece" diyemiyor ki. herşey tamam işte, askerliği bitirdik, iş bulduk çalışıyoruz ne değişti? her gün en az bir önceki kadar kötü. gözlerin görmek istemediklerini görüyor ama görmeden geçirebildiğin bir yaşam da düşünemiyorsun. kulakların yüksek sesli müzikten artık az işitmeye başladı ve hala etraftaki gürültüyü duymamak için yüksek sesle dinlemeye devam ediyorsun. ayrıca sürekli bir uğultu duyuyorsun. kafan uğulduyor. parmak uçların alkolün etkisinde ve dokunduğunu farketmiyorsun. ellerindeki yaralara dokunmak, kanatmak zevk haline geliyor çünkü acıyı hissedebiliyorsun sadece. dudakların çatlak, dizlerin ağrıyor. ya olmasalardı? bilgisayarın ekranını kirpiklerin kapatıyor, ışıl ışıllar. sonra gidip çocukluk resimlerine bakıyorsun ve herşeye lanet ediyorsun. ne kadar temiz görünüyorsun. ne geçti başından ki aynada şimdi böylesin? hiç mi? tek kabahat görmek mi? gözlerini kapatabiliyor musun? di mi hayat ne güzel. lanet olsun.

böyle kusmak istiyorum içim dışıma çıkana kadar, hiçbir şeyi görmeyip kimseyi tanımayana kadar. serdarcharliebrown'u öldürmek istiyorum. artık katlanamıyorum.

her zaman söyle olur; vazgeçersin birşeyle uğraşmaktan, sonra artık isteğin tamamen geçmiş gibidir, sonra birden birşeyle karşılaşırsın tam o anda ve uğraşmak için tam zamanı olduğuna karar verirsin tekrar.

öyle aptalca esprilere ne gerek var ki salak.

yok yani plan yapmak kolay da planın tutması ne zaman gerçekleşmiş ki? bu kadar tesadüf tesadüf diye konuşup hala arkasından plan yapıyorum salak gibi. planlar tutmaz.

all aboard the adventure

bütün derdimiz anlatmak. yaşa istediğin kadar. anlatamadıktan sonra neyine yarar ki? evet maceralar yaşıyoruz. ama maceraları çoğu zaman sonuca varmayacağını bile bile sadece anlatmak üzerine kurguluyoruz. planlar yapıyoruz, sonucunu biliyoruz boka saracak, ama sonuna kadar gitmeyi istiyoruz ki anlatacağımız birşeyler olsun. tüm amacımız ortalığın karışması aslında. çünkü boktan hayatlarımız bize macera sunmuyor. işten eve, evden işe bir hayat yaşamıyoruz ve savaşabileceğimiz bir idealimiz da yok. hayat bize bu talihi sunmadı ve "hayat"ı herşey için suçlamaya hiçbir fırsatı kaçırmıyoruz evet, yine. yapabilecek birşeyimiz yok. ya maceralar yaratıcaz basit hayatımıza karıştırabilecek yada kitap yazıcaz paul auster gibi tesadüflerimizi yazarak. biraz da farkında olarak... basit olan maceralar yaratmak bizim için evet. bir kız bulucaz ve en basiti olaraktan adını bir takım benzerliklerle hayatımızın anlamı durumuna getiricez. doğum günü de uygunsa ne ala. 2 gibi B gibi. alfabenin 2. harfi olması, 2'nin aslında göründüğünden daha büyük bir sayı olması gibi falan filan. sonra bunu herkese yaza çize anlatacağız ki anlatacak bir hikayemiz olsun. bir boka yaramayacak ve karaköy iskelesini batırıcaz sadece öyle olmasını istediğimiz için ki lanet olası da fırtınaya yenik düşecek bir gün gerçekten. durmayacağız elimizde koç bir alfabe ve ulu bir matematik var. keratanın tekiyiz, her akıl oyununu pisliğimize dahil edebilecek kadar zekiyiz. bütün işimiz aslında pislik. aklımız böyle çalışıyor. duyduğumuz cazır cazır gitar sesleri bize ilham veriyor. duygusallık bizim alt beynimiz aslında. duyduğunuz, gördüğünüz masum yüz, temiz kalbimizin aslında pek de gerçek olmayan pis tarafı. çünkü yeterince kamufle olmuş durumda. kamuflaj fazla kaçtığında görmen gereken şey zaten ortadan artık kaybolmuştur. "bu gürültüde bizi kimse duyamaz". evet tek istediğimiz şey anlatma ve etrafımızda kimsenin olup olmaması pek de umurumuzda değil. birileri var mı? duyacaklarına inanamayacaklar ve dahasını da isteyecekler. kesinlikle dahası da var. tek sıkıntımızsa "how do i end this?" birgün olmak zorunda. "see you there".

the rascals'a teşekkürlerle...

artık tepkilerimi çok daha net ve direkt vermeye karar verdim. sıkı dur!