Saturday, September 24, 2016
gün sonunda güzel gün geçirdik dedim iş arkadaşlarıma. güzel günüm buysa ben artık ölmek istiyorum. yalan yalan gülmekten bıktım. benden daha mutlu insanların depresiflik numaralarından bıktım. almak istedikleri arabalardan, yatırımını neye yapması gerektiğini anlatan, tartışan, aynı anılarını 5.defa anlatan insanları dinlemekten bıktım. aylardır kendi yatağımda yatamıyor olmaktan bıktım. işten bıktım. insanlardan bıktım. yemeklerden bıktım. sigaradan bıktım. içkiden bıktım. nefes almaktan, uyuyakalmaktan, uyuyamamaktan, uyumamaktan, müzik dinlemekten bıktım. yapmak istediğim hiç bir şey yok. hiç bir hedefim yok. anlatacak bir şeyim yok. dinlemek istediğim muhabbet yok. görmek istediğim kimse yok. kurtuluş yolu bulamıyorum bu durumdan. ev alayım, araba alayım, film yapayım, kuş vurayım gibi isteklerim yok. hayata dair bir kaygım yok. gelecek planım, kariyer hedefim yok. canımın istediği gibi yaşayamıyorum, çünkü böyle birşeyim de yok. hasta olup kurtarılamamayı bekliyorum. sağlıkla ilgili herhangi bir şeye dikkat etmiyorum. sürekli yorgunum, hep bitkinim. can sıkıntısından ölünmüyor. olmuyor. çaresizlikten ne yapacağımı bilemiyor haldeyim. birgün bilsem bile yapmayacağım. bu lanet başıma neden sarıldı bilmiyorum. yaşıtlarım 2. çocuklarına bakıyor. ben saçımı bile taramadım 15 yıldır. yanlarında 5-6 yaş küçük duruyorum benden 5-6 yaş küçük insanların. siyasetten bahsediyorlar. ben de spongebob'dan. sonra her sorunlarına çözüm söylüyorum. haklı buluyorlar. iyi akşamlar abi diyorlar. gitmesini hiç istemeyeceğim kişi sendin diyorlar. ben de tabanca çok canımı yakar diye düşünüyor oluyorum bu sırada. kusmak istiyorum. ölmeyi beklemek 70 yaşından sonra akla gelmeli. yarı yaşına bile gelmeden noluyor bana böyle? zevk alabileceğim tek şey yok dünyada. her şey biter.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment