Monday, June 22, 2009

The oscar goes to serdar.

Arkadaşlar, (size arkadaş diyorum, lafın gelişi bu, aldırmayın). Benimle ilgili bildiğiniz herşeyi unutun. Söylediğim yazdığım her şeyi her şeyi her şeyi. LÜTFEN. Gerçek bir şey anlatıcam. Yaklaşık 2 saat önce başımdan geçti. Sımsıcak.

Yer: İstiklal Caddesi
Geceleri her halukarda kafama kapşonumu geçirip eve dönüyorum tek başıma olduğum zamanlarda. Bu gece de aynen. Biraz yavaş yürüdüm kabul ediyorum ve gereğinden fazla duvar dibindeydim. Adamın biri -ki benden yaklaşık 20 cm uzun, yanından geçme çabalarımı sonuçsuz bırakıp yolumu kesti. Yaptığı ilk şey boğazımı sağ eliyle sıkmak ve duvara yapıştırmak oldu. Neyse ki çabuk uyandım. Gerisi şöyle;
-Adam; Şşşh gel bakalım.
-Serdar; Hı?
-Adam; Lan seni tek hamlede öldürebilirim şu anda.
-Serdar; Hı?
-Adam; Seni tek hamlede öldürebilirim şu anda.
-Serdar; Bilmiyorum. Hıhı.
-Adam; (boğazı biraz daha sıkarak ve sesini yükselterek) Lan seni bir hamlede öldürürüm.
-Serdar; Hıhı hıhı. Çok içtim.
-Adam; Lan öldürürüm diyorum. Ne içtin?
-Serdar; Hı?
-Adam; Ne içtin lan ne içtin?
-Serdar; Hı? Çok içtim ben.
-Adam; Ne içtin lan?
-Serdar; Hı? Kimsin sen?
-Adam; Paran var mı ib..?
-Serdar; Hı?
-Adam; Para var mı diyorum y...k kafalı?
-Serdar; Hı? Para mı? Hııı... Para olsa ne işim var burada?
-Adam; S..tr git a...k.
-Serdar; (Adam elini boğazından çektikten sonra) Sen de.

Bu gerçek. Sanırım hayatımda ilk defa ölümden kurtuldum.

2 comments: