Askerdeki beklemeler, en uzunu 3m'lik sürünmeler, koşmalar ve yürümeler, dışarıda karşılaşılan "yapmam-yapamam-yapmayacağım" köklü veya anlamlı cümlelerden daha fazla yıpratmıyor. Fiziki yorgunluk 6-7 saatlik uykuyla geçiyor ama gözümü açtığımda kafamda kelimeler kaldığı yerden dönmeye devam ediyor. "Ne kadar silmeye çalışırsan o kadar belirginleşiyor". Normal hayat can sıkıntıları getiriyordu, anormal olanı normal olandan uzaklaşmayı sağlıyor. Şu 3 günlük normallik iznimden sonra yarın askerliğe dönüp rahatlayacağımı bilmek canımı sıkıyor. Dialoglar iğrendiriyor. "İnsan" kümesi kalabalıklaşıyor. İstediğin şey olmaz, sürünsen de varamazsın.
No comments:
Post a Comment