(İlk defa bu şekil bir uyarı yapma gereği hissediyorum)
Bugün nedensiz yere kilometrelerce yürüdüm. Otobüsle gidebileceğim yerlere bile yürüdüm. Amaç yorulmak, amaç kafamı meşgul etmek. İşim ne kadar geç biterse kafam o kadar çok meşgul olur ve ayrıca yorulunca gece bişey düşünmeye fırsat bulamadan uyuyabilirim. Sonra da içtim. Saat şu anda 2'yi geçmiş. Ayıldım tabi evet. Ama deli gibi yorgunum. Ayaklarım inanılmaz ağrıyor ve dudaklarım sabah saat 10'dan beri soğukta durmaktan çatladı, acıyor. Fiziksel acının vücudu ne kadar meşgul ettiğini hiç farketmiş miydiniz? Dudağınız çatlasa bile acısı kafanızın oraya kaymasını sağlayabiliyor. "Zihni meşgul etmek için kasten fiziksel acı yaratmak" fazla mı manyakça? Neden canı yanarken parmağını ısırır o zaman insan? "Ah çok acıdı" diyip tek gözünü kırpıp parmağını ısırmak refleks olarak bile adlandırılabilir. Temelde acıyı başka bir acıyla bastırmaktan geliyor. Duyulan acı, fiziksel acı olmadığı zamanlarda da bunu fiziksel acıyla bastırmak bir nevi içgüdüdür belki.
1 comment:
bu %100 doğru bişi. İnsan fiziksel acı sayesinde diğer acılarını unutuo. Ama kendimizi kesemiceimize göre çekicez her türlü duygusal acıyı
Post a Comment